Je leest het goed, een avontuur over mispels. Ik kende ze niet, tot voor kort. Ik heb ze ook nog niet geproefd. In deze blog over mispels schrijf ik telkens iets bij. Daar zitten een paar dagen tussen, tot een half jaar, als de mispellikeur klaar is.
De mispel. Het is een broertje van de appel en de peer en lijkt nog het meest op een uit de kluiten gewassen rozebottel. De smaak is niet heel uitgesproken, maar met suiker, kaneel, speculaaskruiden of alcohol is er iets heel moois van te maken!
Een tijdje geleden, begin december, zag ik op Facebook dat er mispels werden aangeboden in Wezep. Het was voor een goed doel dus ik heb twee kilo aangeschaft. Maar nu?
Mispels zijn keihard. Het is net als met boerenkool; er moet eerst vorst overheen wil je er iets mee kunnen. Nou goed, ongeduldig als ik ben, ga ik daar niet op wachten, en net als met de boerenkool heb ik de mispels in de vriezer gedaan, voor vier dagen. Gisteren, 15 december, heb ik ze er uit gehaald en laat ze nu een paar dagen rijpen. Of rotten, moet ik eigenlijk zeggen. Ze worden nu zacht van binnen maar beschimmelen nog niet. Maar wel klaar om ze dit weekend te verwerken.
Wat ga ik ermee doen? Ik ga mispelgelei en mispellikeur maken. Het wordt een heel proces. Aanstaande zaterdag is de gelei klaar, maar voor de fijne smaak is het beter hem een paar weken te laten staan. De likeur, op basis van wodka, is pas over een half jaar klaar.
Reactie plaatsen
Reacties